"Gdy Jezus mówił, pewien zwierzchnik synagogi przyszedł do Niego i, oddając pokłon, prosił: Panie, moja córka dopiero co skonała, lecz przyjdź i włóż na nią rękę, a żyć będzie . Jezus wstał i wraz z uczniami poszedł za nim. Wtem jakaś kobieta, która dwanaście lat cierpiała na krwotok, podeszła z tyłu i dotknęła się frędzli Jego płaszcza. Bo sobie mówiła: żebym się choć Jego płaszcza dotknęła, a będę zdrowa. Jezus obrócił się, i widząc ją, rzekł: Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła. I od tej chwili kobieta była zdrowa. Gdy Jezus przyszedł do domu zwierzchnika i zobaczył fletnistów oraz tłum zgiełkliwy, rzekł: Usuńcie się, bo dziewczynka nie umarła, tylko śpi. A oni wyśmiewali Go. Skoro jednak usunięto tłum, wszedł i ujął ją za rękę, a dziewczynka wstała. Wieść o tym rozeszła się po całej tamtejszej okolicy." (Mt 9,18-26)
Potocznie mówi się, że chrześcijaństwo jest religią miłości ... ale w Ewangelii, Jezus tylko jedną osobę pytał o miłość. Za to jak bumerang wraca pytanie o wiarę. Jezus jej oczekuje, domaga się, chwali ją, martwi się, gdy jej nie widzi.Ta scena najlepiej pokazuje, dlaczego tak jest - wiara (będąca zaufaniem, powierzeniem się) ocala, wyprowadzając nawet ze śmierci, a jej brak zamyka serce do tego stopnia, że można wyśmiać Boga, patrząc na cud zmartwychwstania. Wiara jest fundamentem. To na niej wszystko się buduje (również miłość).